U beseft toch maar al te goed dat u liegt wanneer u zegt dat we allemáál de besparingen zullen voelen?

​

Waarom zegt u dat iedereen moet besparen, als u de vermogenden, de aandeelhouders, de werkgevers en de grote bedrijven ongemoeid laat? Waarom vraagt u van hen geen inspanningen terwijl u voortdurend zegt dat iedereen zijn verantwoordelijkheid moet opnemen? Waarom vallen zij in de prijzen en moeten de werknemers en de gezinnen de rekening betalen? Denkt u écht dat u de lasten en lusten eerlijk verdeelt?

​

Nee, u gaat er waarschijnlijk van uit dat rechtvaardigheid eindelijk geschiedt? Want u vindt dat het tijd is om orde op zaken te stellen? Dat het volk opnieuw zijn plaats moet kennen en dat het te lang boven zijn stand heeft geleefd? Dat het nu eindelijk eens gedaan moet zijn met dat liederlijke, overvloedige en onterechte luxeleventje van de gewone man? En spaart u de rijken omdat u vindt dat zij niet boven hun stand geleefd hebben? Beloont u hen omdat zij wél met recht en reden het leven leiden dat hen toekomt? En dat zij dus wél hun plaats kennen?

​

Hoe noemt u dat? De tering naar de nering zetten? En u zegt dat het onmogelijk is om dat pijnloos te doen? U vraagt inspanningen van iedereen? U weet toch ook dat wat u zegt niet klopt? Dat u niet iedereen gelijk behandelt? Doet u dat expres? U beseft toch maar al te goed dat u liegt wanneer u zegt dat we allemáál de besparingen zullen voelen? U begrijpt toch dat dit niet waar is, ook al beweert u in elke communicatie het tegendeel.

​

Communicatiestrategie

​

Maakt het deel uit van uw strategie om aan de hand van symbooldossiers en afleidingsmanoeuvres het hele systeem uit te hollen om zo het doorsnee gezin te treffen?

​

Waarom bestookt u de mensen met de niet aflatende boodschap dat we zonder keiharde bezuinigingen onze kinderen zullen opzadelen met een torenhoge schuld? U weet toch goed dat dit pure quatsch is? Het is alleszins een voorbeeld van hoe goed uw uitgekiende communicatiestrategie werkt, nietwaar? Want u bent toch ook verbaasd wanneer blijkt dat uw stellingen er als zoete koek ingaan? Zou dat echt komen omdat ze ‘waar’ zijn, of omdat ze zo simpel zijn en de mensen graag simpele dingen horen?

​

Hoe kan het anders dat iedereen nu plots enorm begaan is met de schulden van de overheid? Waarom wordt iedereen die voor de staat werkt, een uitkering krijgt of in een sociale woning leeft tegenwoordig gretig als luierik en profiteur gebrandmerkt? Waarom creëert u een beleid dat deze al te evidente frustratie in onze samenleving voedt en aanwakkert? Waarom schept u het beeld dat het alleen de ondernemers zijn die de samenleving dragen door hun handen uit de mouwen te steken? Gaat u ervan uit dat werknemers niet hard werken? Dat ze niet moeten zeuren met al hun rechten en bescherming? Dat ze net als de vakbonden alles alleen maar vertragen en tegengaan, niet naar oplossingen zoeken en voortdurend staken? En waarom vindt u dat net de werknemers een crisis moeten betalen die ze zelf niet veroorzaakt hebben? Omdat ze hun plaats moeten kennen?

​

“Denkt u dat 20 of 50 euro voor iedereen hetzelfde bedrag is?”

​

Waarom vertelt u de mensen eigenlijk dat ze door een algemene lastenverlaging wat meer zullen overhouden van hun loon terwijl u in éénzelfde beweging het leven enorm veel duurder maakt? Denkt u echt dat u deze besparingen vlotter kunt verkopen dan rechtvaardige belastingen? Hoopt u dat wij niet weten wat een indexsprong inhoudt? Dat de meesten ook weer niet zo begaan zijn met hun pensioen? Dat we pas zullen ontdekken hoeveel duurder de gezondheidszorg is geworden als het kwaad al geschied is? Dat we zowat alle andere basisvoorzieningen, zoals water, elektriciteit of kinderopvang, nu eindelijk als een luxe zullen gaan beschouwen?

​

Waarom doet u de sociale zekerheid af als een hangmat, terwijl ze net onze basisvoorzieningen voor ons allemaal betaalbaar houdt? Waarom klopt u zichzelf op de borst door achter de enkelingen aan te gaan die misbruik maken van het sociale systeem, terwijl die controle handenvol geld kost en ze qua besparing peanuts oplevert? Waarschijnlijk niet om de begroting in evenwicht te krijgen? Omdat de mensen het graag horen, misschien? Maakt het deel uit van uw strategie om aan de hand van symbooldossiers en afleidingsmanoeuvres het hele systeem uit te hollen om zo het doorsnee gezin te treffen? Want u beseft toch dat de sociale zekerheid geen hangmat is, maar ons allen een poot geeft om op te staan? Maakt u dat wat uit? In plaats van samen te werken, wilt u dat iedereen op zichzelf terugplooit, nietwaar? En als u dat zelf kunt, waarom de rest dan niet?

​

U, de norm

​

Denkt u dat 20 of 50 euro voor iedereen hetzelfde bedrag is?

​

Hoe komt het toch dat u zichzelf als norm beschouwt? Waarom kijkt u niet verder dan uw eigen situatie? Denkt u echt dat iedereen gelijk is? Dat iedereen met dezelfde mogelijkheden en middelen in dit leven staat? Dat wie gewoon hard werkt en de juiste keuzes maakt, er wel komt? Waarom doet u alsof geluk en pech niet bestaan? Alsof we allen voor 100 procent zelf verantwoordelijk zijn voor de situatie waarin we zitten? Gelooft u echt dat iedereen die het gemaakt heeft in het leven daar staat omdat hij dat verdient? En dat iedereen die lager op de ladder staat dat ook verdient? Tja, ze hadden maar harder moeten werken en betere keuzes moeten maken, zeker?

​

Staat u soms stil bij hoe anderen het leven ervaren? Gaat u ervan uit dat iedereen die ‘extra inspanningen’ wel aankan? Denkt u dat 20 of 50 euro voor iedereen hetzelfde bedrag is? Dat als iets voor u geen probleem is, dat voor iemand anders toch ook geen probleem kan zijn? En als dat te veel gevraagd is, ze maar beter eens kijken hoe ze hun financiën efficiënter kunnen beheren? Dan waren ze misschien beter niet aan kinderen begonnen, zegt u?

​

Zij, de waarheid

​

Wist u dat er een heleboel mensen zijn die voltijds werken en bewust omspringen met hun geld, maar op het einde van de maand niet rondkomen?
Hoe dan ook, voor die mensen heeft u een oplossing voorzien, nietwaar? U laat de zwaksten in de maatschappij niet los? Is dat dan de sociale reflex van uw beleid? In al uw liefdadigheid wil u het onderste deel van de maatschappij graag een hand boven het hoofd houden? Sociaal, maar niet socialistisch? Wist u dat er een heleboel mensen zijn die voltijds werken en bewust omspringen met hun geld, maar op het einde van de maand niet rondkomen? Kunt u dat niet geloven? Geeft u echt iedereen die werkt een duwtje in de rug? Ziet u echt niet in dat u de middenklasse door uw beleid net in de richting van en misschien wel over de armoedegrens duwt? Vraagt u het dan eens aan de mensen zelf, alstublieft? En wilt u de discussie niet doodslaan met platte en oneerlijke oneliners? Dat we moeten snoeien om te groeien? Dat we moeten zaaien naar de zak?

​

Wilt u hen desnoods de waarheid zeggen? Dat het huidige beleid er alleen is om de bedrijven, de ondernemers en de aandeelhouders te geven wat ze willen? Dat u daarom enkel bespaart bij de doorsnee gezinnen en de grote vermogens ongemoeid laat? Dat u kiest voor snelle en gemakkelijke winst op korte termijn? En wilt u zo vriendelijk zijn erbij te vermelden waarom u dat doet? Omdat u oprecht denkt dat dit op lange termijn het beste is voor iedereen? Of om het scheefgetrokken evenwicht weg te werken door de mensen opnieuw op hun plaats te zetten nadat ze jarenlang boven hun stand hebben geleefd? Dat vindt u tenslotte alleen maar eerlijk tegenover de grote vermogens, nietwaar?

​

En nu zegt u dat u met uitgestoken hand de sociale partners tegemoet treedt? Net nadat u ze met een tackle tegen de grond heeft gewerkt?

​

Valt het u op dat uw beleid wel erg veel vragen oproept?